De Aankomst

Na de vlucht die ik beschreef in het vorige deel van de blog landde het vliegtuig in Australië. De aankomst in Sydney was een avontuur op zich. Ik realiseerde me dat ik weinig tijd had om de overstap te maken. Er was maar 2 uur overstaptijd. Dat is meestal genoeg maar ik had van meerdere mensen, waaronder een enkele in het vliegtuig, gehoord, dat de controles op het vliegveld lang kunnen duren. Ook moet je in sydney je baggage ophalen en opnieuw in laten checken. 

Tegen de tijd dat vliegtuig op de grond stond maakte de piloot bekend dat we drie kwartier later dan geplant waren aangekomen in Sydney. Hij wenste ons allemaal een fijne dag en hing op. Mensen stonden al op om hun spulletjes te pakken en maakten zich gereed om uit te stappen. Zo ook ik. Maar na 5 minuten ging ik weer zitten, er was nog niemand begonnen met uitstappen. Ik keek naar te tijd op mijn horloge, de vertraging was nu al 55 minuten. Ik heb dus nog 65 minuten om mijn vliegtuig te halen, spannend, De piloot kwam weer over de audioinstallatie. We moeten even geduld hebben, het vliegtuigpersoneel was er nog niet helemaal klaar voor....

Nog 10 minuten later stapte ik dan uiteindelijk uit het vliegtuig. Even opschieten, misschien krijgen mensen die haast hebben voorrang en haal ik het nog wel. Met een flink tempo en genoeg goede moed marcheer ik door de lange saaie gangen van Sydneys internationale vliegveld. Met grote borden wordt aangegeven welke kant je op moet lopen als je over wilt stappen op een nationale vlucht. Dit gaat goed. Dan ineend doemt er een grote hal op met heel veel mensen. Al gauw bleken die mensen in een grote slingerende rij te staan. Wel 100 mensen! Hoofdschuddend sluit ik aan in de rij. Ik lette goed op of er geen rij was voor mensen met haast en luisterde of niemand riep dat mensen langs mochten komen. Nee, niks, gewoon wachten. Mijn telefoon bracht alarmerend nieuws. Nog 40 minuten te gaan. 

De man achter mij in de rij was een Australische zwitser die ik in het vliegtuig had leren kennen ( hoewel zijn naam mij niet is bijgebleven ). Hij vertelde mij dat je er, na deze rij, niet bent. "Na deze rij moet je je koffer nog pakken, dan moet je door een douane rij heen en dan moet je je instap kaart gaan halen, daar zal ook een rij staan. Nadat je je kaart hebt moet je met een bus(!) die je naar de andere terminal brengt. Daar moet je dan opnieuw door security en dan moet je naar de gate". Zucht. Ik keek opnieuw op mijn telefoon: nog 30 minuten. Maar de rij liep beter dan ik had gedacht, we stonde nu bijna vooraan. Kort daarna leg ik mijn paspoort bij het loket. De man zoekt op of ik een visum heb, vraagt wat ik ga doen, of ik niks bij me heb etc. Toen de man me langs liet besloot ik alles op alles te zetten. Ik haalde zo snel mogelijk mijn koffer haastte me door de douane en met nog 23 minuten (ofzo) te gaan snelde ik me naar de transfer balie. De rij viel mee, ik was bijna bij het loket. Nog 20 minuten, komop! Ik was aan debeurt. De mevrouw kijkt me op haar dooie gemak aan. Ze pakt mijn paspoort en begint te typen. Als dit opschiet kan ik het misschien nog halen. Ik besluit het te vragen: "Mevrouw, ga ik mijn vlucht nog halen?" Ze kijkt me even vragend aan. Waar ga je naartoe? Euh "Canberra". "No that one is cancelled, I'm putting you on the flight for eleven thirtythree...".

Thanks.... Ik heb tijd zat, blijkbaar. Gelukkig kreeg ik eetbonnen voor 16 dollar waarvoor ik heerlijk subway heb kunnen eten. Na 3 uur wachten stapte ik in de laatste vlucht met een klein propeller vliegtuig. Er waren misschien 25 andere mensen in het vliegtuig. Na aankomst, nog geen uur later stond Vince mij al op te wachten. Vince is de professor waarbij ik mijn stage ga lopen. 

Tot ik een kamer heb gevonden kan ik bij Vince slapen. Hij heeft me een comfortabele slaapkamer aangeboden op de begane grond. Nadat hij me alles heeft verteld over Canberra en Australie in het algemeen, we een wandeling hebben gemaakt door de buurt, hij me een leenfiets heeft aangeboden, de weg heeft gewezen, wat voedsel heeft klaargezet en me een aantal boeken heeft aangeboden, ben ik in bed gekropen, en heb ik 18 uur aan een stuk geslapen.... Heerlijk!