Porterhouse steak

Afgelopen weekend was het tijd voor mijn tweede bezoek aan Melbourne. Tijdens de reis met de camper hebben we helaas niet meer dan een middagje de tijd gehad om Melbourne te verkennen, dus dat moest worden overgedaan.

Chris en Monique gingen dit weekend ook naar Melbourne om familieleden op te zoeken en ze boden mij aan om mee te reizen. Daar was ik erg dankbaar voor want vliegen is erg duur en de alternatieven als bus en trein duren erg lang. De rit met de auto was daarentegen goed uit te houden. We hebben vrijdag op ons gemak gereisd met twee pauzes in stadjes langs de route. Na een aangename reis van ruim 650 km kwamen we aan in Melbourne.

De eerste nacht verbleef ik in een zeer comfortabel hotel aan de kust in de hippe buitenstad St Kilda. Het uitzicht vanuit de hotelkamer was ten zeerste de moeite waard en ik begrijp goed waarom Chris en Monique hier graag komen. Het strand is mooi en er ligt een mooie boulevard langs het water met talloze restaurantjes. Al met al een aangename buurt. Die avond zijn we gaan uit eten bij een Italiaans restaurant dat al meer dan vijftig jaar bestaat, een eeuwigheid, in Australië! Daar ontmoette we Mark, een zoon van Chris en Monique die met zijn vriend Steve in Melbourne woont.

De volgende ochtend werd ik wakker in een hotelkamer met een fantastisch uitzicht op de door de ochtendzon verlichtte baai. Ik denk dat de foto’s de schoonheid van het uitzicht goed in beeld brengen.

Al vroeg stapte ik die ochtend op de tram naar het centrum. Daar trof ik, na een beetje zoeken, Thomas van Doornmalen op het centraal station. Voor diegene die niet weten wie dat is, Thomas is een studie- en jaargenoot van mij die net als ik zijn buitenlandse stage doet in Australië. Hij doet kwantum fysische simulaties aan de Universiteit van Melbourne. Toe maar!

Om zoveel mogelijk van Melbourne te zien in de twee dagen die ik in de stad had, besloten we om maar meteen te beginnen met een flinke stadswandeling. Het centrum doet Europees aan en staat vol met indrukwekkende gebouwen zoals Flinders Street station. Lunch nuttigden we op een Spaans festival dat aan de gang was in een drukke straat net buiten het centrum. Hier kon je over de hoofden lopen want honderden mensen kwamen op de muziek, de dans maar vooral het heerlijke eten af.

De tas werd zwaarder er zwaarder en dus besloten we naar Thomas’ z’n stek af te reizen om mijn spullen daar te dumpen. Ik was positief verrast over de buurt waarin hij woont. Er staan mooie huizen, er ligt een park aan de andere kant van de straat en er staan palmbomen. De studentenwoning waar Thomas woont is precies dat, een studentenhuis. In elk geval zullen ze geen radio’s tekort komen, de hele gang staat er vol mee. In de woonkamer stond een kritisch onderdeel van mijn verblijf in Melbourne, een bank.

De rest van de dag hebben we de omgeving waar Thomas woont verkend. Een uitzonderlijk grote begraafplaats was één van de bijzonderheden die de buurt kenmerkt, maar gelukkig waren er ook wat gezelligere locaties te vinden, zoals een pub om te eten en een bar om te drinken. Na een gezellige avond en een gezellige hoeveelheid bier keerden we terug naar Thomas’ stek, en ik naar de bank in de woonkamer.

Het zal door het bier zijn gekomen, maar ik moet melden dat ik uitzonderlijk goed heb geslapen op de bank en dat ik eigenlijk goed uitgeslapen ben opgestaan. Maar goed ook, want we hadden nog een flinke stadswandeling voor de boeg. Een wandeling door het park, de botanische tuinen en het Olympisch park stond op het programma. De botanische tuinen waren zeer mooi, met de bijzondere planten en de mooie meertjes. In het centrum hebben we daarna een kunstmuseum bezocht waar we op ons gemak kunstwerken van Australische kunstenaars hebben bewonderd. De kunstwerken waren zeker de moeite waard maar de bankjes in de zalen waar je steeds even kunt gaan zitten moeten niet worden onderschat! Daar waren we naar al het lopen wel aan toe, tenminste ik wel.

Na een wandeling in het oude havengebied van Melbourne namen we dan uiteindelijk de tram naar St Kilda waar we Chris en Monique troffen voor een gezellig avonddiner. Ja, ik zeg diner, want daar mag je in dit geval zeker van spreken. Niet alleen het voedsel was voortreffelijk, de wijn en het gezelschap waren dat ook. Het restaurant keek uit op de zee, waarachter de zon langzaam onderging.

Volgens mij geniet je pas echt van het leven als je met een glas Australische wijn in de hand de zon kunt zien ondergaan in de zee vanachter een voortreffelijke Porterhouse steak.

Wat een memorabel diner! Thomas, Chris, Monique bedankt voor dit prachtige weekend!