De Reis 1: Hier ben ik weer!

Ik kan me de ongerustheid onder de lezers van dit blog wel voorstellen. Waarom krijgen we niets te lezen, waarom is er al twee weken niets nieuws gebeurd?

Er zal druk zijn gespeculeerd in de wandelgangen, heeft Koen geen zin meer om te schrijven? Is hij vergeten om zijn blog bij te houden? Of nog erger, is het leven in Australië inmiddels zo saai geworden dat er niets meer is om op te schrijven?

Ik kan jullie gerust stellen, het tegenovergestelde is waar. Niet alleen heb ik zin om jullie te vertellen over Australië, ik heb ook een reis van twee weken gemaakt die meer dan genoeg inspiratie heeft opgelevert voor een hele serie blogs. Ik was jullie dus heus niet vergeten!

Om er voor te zorgen dat ik de dingen die ik op deze vakantie heb gezien en meegemaakt uitgebreid genoeg beschrijf en in de tussentijd geen RSI oploop zal ik de komende tijd blogs over de vakantie posten waarin ik het avontuur in een chronologische volgorde uiteen zal zetten.

Het begon allemaal op zaterdag 5 oktober. De dag waarop er een Sydney een vliegtuig landde met daarin Louis, Petra en Bram. (respectievelijk mijn vader, moeder en broer) Omdat het vliegtuig al vroeg in de ochtend landde moest ik ook vroeg in Sydney zijn. Gelukkig ging mijn kantoorgenoot Darren diezelfde ochtend ook naar Sydney om wat vrienden op te zoeken en kon ik op de achterbank meereizen. Om 5 uur (ja, 's morgens) vertrokken we uit Canberra. De rit duurde, inclusief de verplichte stop bij Mc Donalds (ja, ze hebben daar nu ook ontbijt, zucht) zo'n drie en een half uur. Maar het was geen vervelende reis, het landschap ten noorden van Canberra is erg mooi en de opkomende zon hielp ook mee. De snelweg ligt ook relatief hoog en heeft geen geluidswanden of iets dergelijks, dat betekent dat het uitzicht op het omliggende landschap prachtig is!

Rond een uur of 9 trof ik mijn familie dan op het centraal station van Sydney waarna we met een taxi naar een hotel gingen. Kort na het dumpen van onze baggage begonnen we aan een wandeling door Sydney.

Het bleek al gauw dat we niet op zomaar een moment in Sydney waren. We waren per ongeluk in een enorme festiviteit terecht gekomen. Sydney vierde het honderd jarig jubileum van de Australische vloot. De hele haven lag vol met oorlogsschepen, zowel nieuwe als oude. Ze waren allemaal gekomen voor de Sydney International Fleet Review 2013. Overal rond het water was het druk. Mensen zochten goede plaatsen om langs het water de schepen te kunnen zien. De meer dan 40 moderne oorlogsschepen, 16 zeilschepen en honderden kleine vaartuigen voeren 's middags samen de haven in, een spectaculair evenement. 

Letterlijk tien minuten na het vertrek uit ons Hotel zagen we een groep mensen naar een oorlogsschip kijken dat in de haven lag. De matrozen stonden samen met een klein orkest op de kade opgesteld. Er was duidelijk een ceremonie aan de gang. Al gauw bleek het te gaan om Prince Harry die een schip uit de vloot persoonlijk kwam inspecteren. Hoewel het even duurde voor duidelijk was om wie het ging (er liepen tientallen mensen in bijzondere uniformen rond) was het een mooi begin van onze reis.

Dat die eerste dag in Sydney een bijzondere zou worden was dus al duidelijk. Na het zien van prince Harry hebben we van zowel onder als op de Sydney Harbor Bridge de Vloot Schouw bekeken. Toen we op de brug stonden werden we nog getrakteert op een vliegshow die boven de haven werd uitgevoerd. De hoofdrol was weggelegd voor een straaljager die met een ongelofelijk geraas op hoge snelheid en laag boven de haven stunts uitvoerde. Echt gaaf! 's Avonds werden we nog verrast door een spectaculair vuurwerk dat vanaf verschillende punten in de haven werd afgestoken.

Welkom in Sydney! Wat een eerste dag!