Zaterdag aan de kust

Ik had besloten dat ik dit weekend de wijdere omgeving zou gaan verkennen. Omdat de bussen stoppen waar de stad stopt en de afstanden, mede door alle heuvels, voor de fiets niet te doen zijn, besloot ik om een auto te huren. Vanochtend was het dan zover, ik kon mijn auto gaan halen. Ik had een Toyota Yaris met handbak besteld. Maar je weet hoe dat gaat, dan krijg je dus een Hyundai i20 met automaat. In het wit.

Toen ik er eenmaal inzat heb ik even de tijd genomen om te wennen. Ik zit nu dus aan de rechter kant van de auto. De middenspiegel hangt links (dat is vreemd!) en de automaat hendel zit links van me, net als de handrem. Dus..

Het links rijden zelf viel me mee, ik had dit dan ook eerder gedaan in Engeland en Schotland. Wat lastiger is dan ik had verwacht is het rechts-zitten. Je moet de auto toch echt een andere plek op de weg geven. Het gebeurde meer dan eens dat mijn linker wielen op of over de streep terecht kwamen. Maar het ergste van alles is de richtingaanwijzer. Ook die hebben ze verplaatst naar de verkeerde kant, die zit dus nu rechts. Resultaat: steeds als je richting aan wilt geven gaat de ruitenwisser aan. Grrr. Het bedienen van de richtingaanwijzer gaat normaal volledig op de automatische piloot, het duurde dan ook best wel lang voor ik automatisch aan de juiste stengel zat.

Ik ging op weg naar de kust, de bestemming die ik voor vandaag in gedachte had. Op de kaart van Australië is dat een rit van niks, hooguit een cm ofzo. Dat betekent dat het twee uur duurt, dus. Maar geen saaie autobaan rit, nee, een lange slingerende tweebaans weg door het landschap van ‘Nieuw Zuid Wales’ zoals het daar heet. Prachtig! Van grote duistere bossen tot prachtige glooiende graslandschappen. Het is behoorlijk de moeite waard om hier te toeren.

Ongeveer halverwege de rit kwam ik terecht in een dorpje dat erg Cowboy achtig aandoet. Het was zeker de moeite waard om hier een rondje te lopen en een ijsje te eten. De weg door dit dorpje die je op de foto's ziet, dat is dus de weg van Canberra naar de kust: The Kings Highway. Niks highway dus, een straat. Wel een mooie straat.

Voor je dan bij de kust komt moet je nog een behoorlijke berg over. Dit resulteert in een fantastische bergweg die als een racebaan over de berg gedrapeerd ligt. Tegelijkertijd juichen de borden ‘100 km/h’ je toe om er met een behoorlijk tempo overheen te gaan.

Hoe mooier de weg werd hoe teleurgestelder ik raakte in mijn trouwe reisgezel. Op de vlakke wegen en in de stad voldeed het autootje best prima, maar hier kwam hij tekort, op alle gebieden. De motor (het is niet eens de aller-traagste!) krijgt er bergop maar moeilijk vaart in en de voorbanden piepen als je een beetje enthousiast een bocht induikt. De automaat helpt ook al niet echt mee. Het resultaat was onvermijdelijk, hoe hard ik het ook probeerde, alles en iedereen ging aan me voorbij. Jammer.

Toen ik aan de andere kant van het gebergte kwam was die pijn snel vergeten. De Australische kust is hier werkelijk prachtig. Fantastische surfstranden (met surfers) en mooie rotspartijen en hier en daar zelfs een palmboom. Ik hoop dat mijn foto’s van deze dag een goed idee geven van de schoonheid.

Ik heb wel een halfuur van het uitzicht genoten vanaf een uitzichtpunt in de buurt van Tomakin. Ik was zeer onder de indruk, hopelijk jullie ook.

Het plaatsje dat ik bezocht heet Batemans Bay. Ik heb op mijn gemak rondgekeken en een pizza gegeten. Onvermijdelijk kom je op een moment langs een winkelruit van een makelaar en gluur je dan uit nieuwsgierigheid naar binnen. Ik had hier al veel mooie huizen gezien, als je dat dan combineert met deze prachtige omgeving, dan zit je hier goed! In Canberra kost een gemiddeld huis 700.000 dollar (half miljoen euro) en die zijn stukke minder mooi.

De prijzen in de etalage vielen me dan ook enorm mee, of tegen. Er waren al mooie huizen voor 500.000 dollar te krijgen. De duurste kostte nog geen 4 miljoen. In Australië draait het echter niet alleen om de directe omgeving maar ook om de locatie. De villa’s in de buurt van Batemans Bay zijn prachtig, maar liggen honderden kilometers van de rest van de wereld. Het is mij dan ook vertelt dat vergelijkbare huizen in de buurt van Sydney wel eens vijf keer zo duur kunnen zijn.

Inmiddels staat de auto in de straat en zit ik aan het avondeten: Lasagna. Morgen ga ik zeker nog een flinke rit maken, wat zal het reizen per fiets vanaf nu tegenvallen!